Vaporized

Atomet bëhen byte dhe ne jemi një shoqëri e përcaktuar nga software-i

Richard Buckminster Fuller, një arkitekt dhe filozof Amerikan, një nga novatorët më të mëdhenj të shekullit të 20-të, prezantoi konceptin e “të bërit më shumë me më pak”.

Ai shkoi aq larg sa të hipotizonte “duke bërë gjithçka pa asgjë”. Në themel të ideve të tij ishte dëshira për të përmirësuar cilësinë e jetës së njerëzve pa plaçkitur burimet e planetit. Falë globalizimit, dematerializimit të njohurive dhe zgjerimit të lidhjes, ëndrra e Fuller është bërë realitet.

Lënda e padobishme tenton të zhduket, duke lënë hapësirë ​​për ato thelbësore; një proces i bërë i mundur nga dixhitalizimi: atomet zëvendësohen nga byte-et. Dixhitalizimi ka pushtuar jo vetëm botën e informacionit, prodhimit, punës, tani është bërë një faktor që përshkon të gjitha fushat e ekzistencës sonë.

Ne jemi një shoqëri e përcaktuar nga software-i: dixhitalja na formon dhe kushtëzon jetën tonë.

Objektet që përmbajnë informacion lirohen nga zarfi që i përmban ato

Të gjithë ato objekte që kanë një potencial informacioni brenda tyre zhvishen gjithnjë e më shumë nga natyra e tyre solide dhe konkrete dhe bëhen gjithnjë e më të lehtë, më të hollë, derisa të zhduken.

Një libër bëhet një skedar që është njëkohësisht i disponueshëm për mijëra, miliona njerëz; një koleksion i CD-ve i lë vendin aplikacionit të momentit që ju lejon të keni gjithmonë pranë muzikën tuaj të preferuar, pa asnjë rrëmujë.

Thelbi i secilit objekt nuk është më i mbyllur në zarfin që përmban informacionin; me një gjest revolucionar përmbajtja del nga burgu në të cilin ishte mbyllur dhe shfaqet e lirë dhe e disponueshme për ata që e duan. Me një klikim, miliona njerëz mund të kenë të njëjtën përmbajtje saktësisht në të njëjtën kohë.

Një objekt bëhet software dhe përveçse ndryshon pamjen e tij, ai shtrembëron edhe konceptin e pronësisë, sepse i njëjti program mund të përdoret njëkohësisht nga një numër i pakufizuar njerëzish, pa kufizime vendi dhe kohe.

Dhe ashtu si objektet janë të dematerializuara, kompanitë janë të dematerializuara: edhe këto mund të ”avullojnë” dhe të humbin natyrën e tyre si një kompani fizike. Mendoni për Amazon, dyqanin më të madh në internet të të gjitha kohërave, i cili në të vërtetë nuk ka asnjë dyqan fizik: është thjesht një shërbim që lidh ata që duan të blejnë me ata që duan të shesin.

Të bëhesh dixhital do të thotë të zhvendosësh vëmendjen nga objekti te shërbimi, të mësohesh të zhdukesh fizikisht dhe jo për këtë arsye të jesh më pak i dukshëm ose më pak ndikues. Një lloj magjie që nxjerr edhe më shumë vlerë dhe prani nga ”avullimi”.

I ngurtë, i lëngët dhe i gaztë: tre gjendjet e materies dhe informacionit

Interneti ka lejuar që informacioni të pësojë një ndryshim të jashtëzakonshëm të gjendjes: kalimin nga gjendja e ngurtë në atë të lëngshme.

Nëse mendojmë se si transmetohej informacioni para vitit 1983, na vijnë ndërmend vetëm libra, gazeta, revista, madje edhe enciklopedi shumë të rënda. Dituria dhe njohuritë ishin të burgosura fjalë për fjalë brenda objekteve voluminozë dhe të rëndë.

Interneti ka lejuar një kalim të parë nga gjendja e ngurtë në atë të lëngshme: papritmas informacioni mund të përhapet me një skedar, duke u bërë i rrjedhshëm, i shpejtë në transmetim dhe duke qënë i disponueshëm për lexues të shumtë në të njëjtën kohë, duke braktisur lidhjen me objektin që e izolonte.

Le të imagjinojmë ndryshimin midis një ajsbergu dhe një lumi: është akoma ujë, por një lumë rrjedh shpejt, lëviz dhe shkon larg. Një skedar është gjithmonë i njëjtë dhe prapë mund të arrihet nga një numër i pakufizuar njerëzish. Fatkeqësisht, ajsbergu është i palëvizshëm, unik, granit, ashtu si enciklopedia që kishim në bibliotekën e prindërve tanë. Mund ta përdornim vetëm ne, dhe duke qëndruar në shtëpi ..

Hapi tjetër që ka karakterizuar informacionin ka qënë kur nga gjendja e lëngët mund të pësonte një transformim të mëtejshëm dhe të bëhej i gaztë. Falë telefonave inteligjentë, informacioni është ‘’avulluar’’, është përhapur kudo, gjithmonë, për të gjithë. Eshtë në ajër dhe ne mund ta kapim atë me smartphone-t tanë.

Transformimi dixhital ka krijuar konsumatorë me superfuqi 

Dikur shkurtesa “www” nënkuptonte rrjetin e gjerë botëror (një rrjet global) sot këto tre shkronja më tepër do të thonë “whatever whenever wherever” (gjithçka, kudo, gjithmonë).

Në çdo kohë, kudo që të jemi, mund t’i qasemi të gjitha informacioneve që na duhen falë smartphone-it. Ky objekt që tani është bërë i domosdoshëm na lejon të bëjmë shumë me shumë me pak burime; të gjitha mrekullitë që shohim janë bërë të mundshme nga software-i.

Koncepti i ri ”www” ka krijuar konsumatorë të rinj me superfuqi. Të kesh qasje të menjëhershme në të gjithë informacionin në botë do të thotë që klientët janë bërë më kërkues, më të vëmendshëm, më aktivë.

Nëse kemi një kompani nuk mund të lejojmë t’i zhgënjejmë, sepse këta klientë kanë superfuqi dhe me vetëm një klikim ata do të kthehen diku tjetër nëse produktet tona nuk i përmbushin pritjet e tyre.

Fakti që njerëzit janë vazhdimisht të lidhur me njëri-tjetrin e bën konkurrencën të ashpër, çmimet shumë më transparente, me cilësi të dallueshme lehtësisht.

Konsumatori i ri nuk është më një spektator pasiv dhe gjysmë i fjetur të cilit mund t’i tregojmë produktet tona me shkëlqim, ai është aktiv, merr pjesë, dëshiron të përfshihet dhe është mësuar me standarde të larta, ai i kërkon ato dhe nëse nuk i gjen ai shkon t’i kërkojë diku tjetër.

Për të, telefoni inteligjent është një lloj telekomande në botë dhe nëse rastësisht nuk gjen butonin që i përgjigjet kompanisë sonë, ose nëse është lodhur duke shtypur atë buton, ai do të zgjedhë diçka që i pëlqen më shumë.

Konsumatori me superfuqi dëshiron gjithçka, në çdo kohë, kudo, dhe ndërsa revolucioni dixhital ngre vazhdimisht nivelin e shërbimeve të ofruara për klientët, është një moment për tu sulmuar nga konkurrenca.

Reformimi i arsimit për të përgatitur punëtorë të rinj

Arsimi duhet të reformohet për të mbështetur dixhitalizimin e ekonomisë dhe jetës së njerëzve.

Një ekonomi ”e avulluar” do të ketë nevojë për njerëz me karakteristika të caktuara, të cilët kanë kultivuar dhe zhvilluar shumicën e këtyre aftësive:

• Të menduarit kritik, ose aftësia për të gjykuar dhe analizuar informacionin nga burime të ndryshme, të qënit në gjendje për të identifikuar çdo paragjykim,  për të dalluar ndryshimin midis fakteve dhe mendimeve;





• Arsyetim dhe analogji abstrakte, të dijë si sintetizohen faktet specifike në teori të përgjithshme, të thjeshtojë informacionin e shumëfishtë dhe t’i vendosë ato në një rend koherent;





• Inovacioni dhe kreativiteti;





• Përdorimi, analizimi dhe menaxhimi i të dhënave, statistikave të aplikuara në çdo sektor;





• Komunikimi vizual, të dinë të shprehin koncepte të komplikuara dhe abstrakte përmes imazheve;





• Përdorimi i mediave dixhitale;





• Prodhimi i përmbajtjes së përshtatshme për mediat sociale;





• Menaxhimi autonom i projektit;





• Udhëheqja;





• Sipërmarrja;

Shumë prej këtyre lëndëve mësohen tashmë në universitete, por në një mënyrë të tillë që zbatimi i tyre jashtë botës akademike është shumë i vështirë.

Edukimi ideal në një botë të “avulluar” kërkon që informacioni të përcillet ashtu si të ishte ajer: i lirë, me bollëk, i ndarë, i disponueshëm menjëherë, i përhapur, abstrakt, i shpejtë, fleksibël.

Ne mund të imagjinojmë një universitet ideal pa mure, me tarifa brenda të gjithëve, me kurse të përshtatura për nevojat e individëve, me metoda mësimore të optimizuara nga përdorimi i teknologjive.

Vetë koncepti i klasës do të duhet të ndryshojë, ajo nuk do të përfaqësohet më nga një hierarki, por nga një ndarje e njohurive midis bashkëmoshatarëve.